Deze week zijn de kleine Gnomes nog heel laat onderweg.
De maan schijnt al volop en het is al aardedonker in het dennenbos waar ze wonen.
Maar hun huisje is mooi verlicht met de lampjes, dus ze vinden vast wel de weg terug naar huis.
We zijn ondertussen al bijna 2 weken aan het klussen in het huis van Yannick en Stephany.
Er is al zoveel gedaan.
Door het hele huis ligt nu de vloer, waar er behangen moest worden is dat ook gebeurd.
Vandaag wordt de keuken geleverd en morgen wordt die geplaatst.
Het gaat er nu echt op lijken, maar door het vele zaagwerk moet er ook nog veel gepoetst worden.
Maar het gaat helemaal goed komen.
Afgelopen maandag heb ik een gesprek gehad in het ziekenhuis over het darmonderzoek.
Ik ben dinsdag om 9.00u aan de beurt.
Gelukkig geen lange wachttijd.
Ik heb al vaker voor hetere vuren gestaan maar toch zie ik er tegenop en met name zoals ik vorige week al zei de uitslag.
Dank je wel nog voor jullie lieve reacties vorige week.
Liefs,
Yvonne.
Deze keer in een heel ander kleurtje als de afgelopen weken.
Ze hebben hun huisje dan ook diep in het groene dennenbos staan.
Vorige week was het dan eindelijk zo ver, Yannick en Stephany hebben de sleutel van hun nieuwbouw huis.
Wat een fijn ruim huis hebben ze en als straks alles klaar en ingericht is hebben ze een geweldig huis.
Er wordt iedere dag geklust en wij zijn er ook bijna iedere dag te vinden.
Gisteren heb ik samen met Yannick een lange wand behangen met fotobehang in beton-look.
En morgen gaan we de laminaatvloer leggen in de woonkamer, keuken en hal.
Ik had afgelopen vrijdag wel een tegenvaller, geen leuke uitslag van het bevolkingsonderzoek darmkanker.
Er is bloed gevonden, dus is er verder onderzoek nodig.
Ik denk altijd gelijk het ergste. (aard van het beestje)
Maandag heb ik een gesprek en dan afwachten wanneer het onderzoek is.
Ik zie er best tegenop, niet zozeer tegen het onderzoek maar wel tegen de uitslag.
Hopelijk gaat het meevallen. :-(
Liefs,
Yvonne
Vorige maand is onze oudste zoon Remy weer een jaartje ouder geworden.
Hij was toen net een maandje papa van onze kleinzoon Luca.
Het is zo bijzonder om je eigen zoon zo om te zien gaan met zo'n klein mannetje net alsof hij het al jaren gedaan heeft.
Hij is er al zo handig is.
Wat is dat als moeder zijnde toch genieten.
Ik maakte voor hem deze kaart met de tekst: beste papa van de wereld.
En dan het schaapje, Luca is geboren in Dordrecht en als je daar geboren wordt ben je voor de rest van je leven een echte Schapekop.
Benieuwd naar het mysterie van de Schapekop? klik.
Ik had er nog nooit van gehoord.
Liefs,
Yvonne.
Ja hoor, hier zijn ze weer, de kleine Gnomes.
Deze week hebben ze zichzelf in het blauw aangekleed.
Zien ze er niet lief uit zo?
Hun huisje is ook helemaal in stijl, blauw en grijs.
Ook voor de komende donderdagen zijn ze er al helemaal klaar voor.
Ze hebben zich in verschillende kleurtjes omgekleed, maar dat is voor later.
Ik kwam er achter dat maart 5 donderdagen heeft, dus deze maand een serie van 5 kaarten.
We krijgen het druk de komende weken.
Vandaag krijgen Yannick en Stephany de sleutel van hun nieuwbouw huis.
Zoooo fijn voor ze, ze hebben er zo naar uit gekeken.
Alles is gepland; vloer, muren, badkamer, keuken en nog veel meer natuurlijk.
Er moet nog veel gebeuren maar dan hebben ze eindelijk na bijna 3 jaar weer hier bij ons gewoond te hebben hun eigen paleisje.
Ik ben er van overtuigd dat het heel mooi gaat worden.
Liefs,
Yvonne.
Vandaag zijn deze kleine Gnomes aan de beurt, ze zijn van Cottage Cutz.
Wat een gepriegel met al die hele kleine deeltjes.
Ik zag deze kaart al een hele tijd geleden bij Alina en vond hem zo mooi dat ik dacht; die zou ik ook weleens willen maken.
Ik heb toen zo'n beetje heel Ali afgezocht, de paddenstoel kwam ik daar tegen maar de Gnomes niet.
Uiteindelijk zag ik ze dus van Cottage Cutz, ik vind ze zo schattig.
Ookal was het een heel gepruts, ik denk dat ze volgende week weer mee mogen doen aan 52 Weeks to Christmas maar dan in een ander kleurtje want hoe moet ik er anders een serie van maken.
Want dat vind ik toch wel leuk om daar mee door te gaan.
Liefs,
Yvonne.
Dank je wel voor jullie lieve reacties op het overlijden van mijn lieve tante.
We hadden een hele goede band met haar, ze betekende heel veel voor mij.
Ze was een zusje van mijn vader die ik al 35 jaar moet missen, ze kon zo heerlijk vertellen over vroeger.
Precies 5 maanden daarvoor overleed haar man, mijn oom.
Voor haar kinderen, klein- en achterkleinkinderen een heel groot verlies om je beide ouders/opa en oma te moeten verliezen binnen zo'n korte tijd.
Ik ben heel dankbaar dat ik 2 weken voor ze stierf nog beschuit met muisjes met haar heb gegeten voor het feit dat wij opa en oma zijn geworden.
Nog dankbaarder ben ik dat ik zo'n ontzettend lieve tante heb gehad en dat wij altijd bij haar gezin mochten horen.
Het label heb ik gemaakt voor de bloemen die wij besteld hadden en de kaarten voor haar gezin.
Liefs,
Yvonne.
Vandaag laat het laatste pool-diertje van deze maand zichzelf zien, deze keer niet met een wit jasje aan.
Maar wel een echt pool-bewonertje samen met haar kleintje.
Ze hebben even hun huisje achter zich gelaten om te poseren voor 52 weeks to Christmas, lekker met hun pootjes in de sneeuw.
Het papier is weer van Studio-Light.
Voor volgende week moet ik weer iets nieuws verzinnen.
Ik ga nog een blog-rondje doen. Het kwam er niet eerder van vandaag.
We hebben vandaag met veel verdriet afscheid moeten nemen van mijn allerliefste tante met wie ik een hele goede band had.
Dus afgelopen week ook niet echt zin gehad om te knutselen, wel een mooi label gemaakt voor aan de bloemen die we besteld hadden.
Ze was ook altijd heel blij met een door mij gemaakte kaart, dus dit was het laatste wat ik voor haar kon maken.
Liefs,
Yvonne.
Voor vandaag hoefde er niemand een wit jasje aan te trekken voor kerstkaartjes-donderdag bij 52 Weeks to Christms.
Deze lieve ijsberen-familie heeft altijd hun witte winterjasje aan.
Op de ijsschots en tussen de besneeuwde bergen voelen zij zich helemaal thuis.
Het papier wat ik gebruikt heb is weer van Studio-Light.
Vandaag viert onze jongste zoon Yannick zijn 29e verjaardag, pppfff waar blijft de tijd.
Het gaat allemaal zo snel.
Eindelijk komt de oplevering van hun nieuwbouw huis ook in zicht.
En gaan ze na 3 jaar en 8 maanden weer thuis gewoond te hebben naar hun eigen mooie huis.
Natuurlijk kijken ze er erg naar uit, het valt niet mee om zo'n lange tijd op zolder te wonen hier.
Als ze alle bouw tegenslagen van te voren hadden geweten hadden ze het ook heel anders aangepakt.
Deze mama ziet er toch weer wel tegenop dat ze voor de 2e keer het huis gaan verlaten.
Lege nest-syndroom, helaas. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar.
Liefs,
Yvonne.
Voor deze kerstkaartjes-donderdag hebben de uiltjes een wit jasje aangetrokken en zijn ze nu omgetoverd tot sneeuwuiltjes.
Normaal gezien slapen ze lekker maar voor vandaag zijn ze even wakker geworden.
Mutsje en dasjes hebben ze zelf dus er hoefde niets geleend te worden.
Ze zien er wel schattig uit met hun mutsjes met kwastjes, en lekker warm aan hun uilen-bolletjes.
Het papier wat ik gebruikt heb is weer van Studio-light en de uiltjes van Eline Pellinkhof, Marianne Design.
Liefs,
Yvonne.
Hallo allemaal,
Ik begin vandaag met een heel leuk nieuwtje wat niets met mijn kaarten te maken heeft maar ik vind het wel leuk om te vertellen.
Ik ben afgelopen week oma geworden van ons eerste kleinkindje.
Remy en Mandy zijn de trotse ouders geworden van hun zoontje Luca.
Het gaat heel goed met mama en Luca en deze oma is overgelukkig en jeetje, wat kun je al ontzettend veel houden van zo'n klein mannetje.
Hij is vorige week donderdag geboren, dus kwam ik er niet meer aan toe om reacties bij jullie te schrijven.
Maar dat komt deze week weer goed.
Natuurlijk kregen de ouders van ons een leuke kaart, en daar gingen heel wat uurtjes knutselen in zitten vooral doordat mijn snijmachine het begaf en de printer werkte niet mee.
Maar hij is af en ik laat hem heel binnenkort zien hier.
Maar nu eerst kerstkaartjes donderdag.
Daar had ik ook weinig tijd voor deze week.
Ik had iets leuks in mijn hoofd voor deze maand maar dat was best veel werk dus bedacht ik me gisteravond nog, toch maar iets eenvoudigs deze week.
Uiteindelijk vind ik hem toch wel heel leuk geworden, het echtpaar vos in een wit jasje.
Poolvosjes zijn het nu geworden.
Daarmee is een nieuwe serie geboren voor deze maand; pooldiertjes met een wit jasje.
Liefs,
Yvonne.
Voor vandaag is meneer vos uit zijn holletje gekropen.
Lekker warm dasje aan en met zijn voetjes in de sneeuw.
Zijn sleetje staat klaar om een heerlijk ritje te maken en daarna........ slofjes aan en terug naar zijn warme holletje.
De laatste kaart uit deze serie en dan moet ik iets anders gaan verzinnen voor volgende week.
Ik weet nu al dat ik een drukke week ga krijgen.
Ook wat knutselen betreft, liggen er nog 'n paar dingen op mij te wachten.
Ik doe in iedergeval mijn best om er volgende week weer bij te zijn.
Liefs,
Yvonne.
Vandaag is mevr eekhoorn aan de beurt om mee te doen met 52 Weeks to Christmas.
Ze heeft natuurlijk aan voelen komen dat het ging sneeuwen vandaag hier, want ze heeft een lekker warm mutsje opgezet en haar eikeltjes-voorraad aangevuld.
En ze heeft een heerlijke beker warme chocolademelk met slagroom.
Zo blijft ze wel lekker warm.
En verder is mijn 3e kerstkaart weer in de stijl als de vorige, nog één te gaan volgende week en dan iets nieuws verzinnen voor de volgende maand.
Leuk om te lezen dat deze "serie" zo in de smaak valt.
Dankjewel voor de lieve reacties.
Liefs,
Yvonne.
Vorige week mijn eerste kerstkaart weer voor 52 Weeks to Christmas.
Vooral op mijn Facebook-pagina viel hij erg in de smaak en kreeg hij ontzettend veel likes en reacties.
Zo leuk om te zien.
Ik bedacht me deze week; ik ga (probeer) iedere maand een soort van serie kerstkaarten te maken die een beetje bij elkaar horen qua papier en stijl.
Dus ik hoefde niet lang na te denken wat ik deze week ging maken want ik wilde dus in dezelfde stijl blijven.
Alleen voor vandaag is het wasbeertje uit zijn holletje gekropen.
Lekker warm aangekleed, hij mocht het dasje en mutsje lenen van de familie muis.
Kaarsje in zijn handjes/pootjes en lekker zacht kussen tegen de boomstam gelegd.
Zo zit hij er helemaal klaar voor.
Mijn problemen met mijn blog zijn nog steeds niet opgelost, :(
Liefs,
Yvonne.
Ik wil dit jaar weer mee gaan doen met 52 weeks to Christmas, althans ik ga een poging doen.
En wie weet gaat het lukken.
Ik wil in iedergeval meer kerstkaarten gaan maken dan de 6 van vorig jaar.
Maar dat had zo z'n reden, en gelukkig gaat het ondertussen een stuk beter met mijn hart.
Hopelijk blijft het zo en kan ik de vreselijke 2 jaar achter me laten, het voelt eigenlijk als een wonder.
2023 wordt voor ons een bijzonder en mooi jaar, maar daarover later meer.
In iedergeval wordt het huis van Yannick en Stephany opgeleverd het komende kwartaal en gaan ze na 2 jaar en 8 maanden bij ons gewoond te hebben weer op zichzelf wonen.
De bedoeling was 1 jaartje weer thuis wonen om extra te kunnen sparen maar door allerlei tegenslagen tijdens de bouw van hun huis werd het "iets" langer.
Ze kijken er natuurlijk heel erg naar uit om na al die tijd onze zolder verdieping om te ruilen voor een mooi eigen huis.
Terug naar mijn kerstkaart.
Het was vandaag al doorwerken, want ik bedacht gisteren ineens dat ik weer mee wil gaan doen met de uitdaging om iedere week een kerstkaart te gaan maken.
Maar het is gelukt, dit beertje met zijn blozende wangetjes klimt snel over het hekje om nog net op tijd zijn kerstkaartje te gaan posten.
Liefs,
Yvonne.
